Samenvatting!

Maandag 7 juli 2014
Zo eindelijk was het dan zover: wat in november 2013 al geregeld was, ging nu dan echt gebeuren! Nadat Jolanda zich op het laatste moment had aangesloten, vertrokken we maandag 7 juli richting Schiphol.
Hoewel we er ruim op tijd waren, namen de veiligheidsmaatregelen meer tijd in beslag dan vooraf gedacht. Daarom moesten we toch nog naar de gate rennen helaas. Gelukkig konden we als een van de laatsten nog op tijd instappen.

Na een zeer korte vlucht, je komt immers amper op hoogte, landden we veilig op Londen Gatwick. Eerst waren we van plan geweest om met de bus richting het centrum te gaan, maar omdat er die dag een etappe van de Tour de France midden in Londen zou eindigen, besloten we toch maar de Gatwick Expresstrein te nemen. Geen verkeerde keuze! Alles verliep soepel en met drie kwartier stonden we in hartje Londen. Na een klein stukje met de metro, stapten we uit bij North Greenwich. Ja, en toen nog het hotel vinden... Volgens de vriendelijke meneer van de post konden we het gebouw niet missen, zo groot was het... Na een tijdje zoeken en toch maar verder lopen, hadden we het hotel dan eindelijk in zicht. Wel jammer van die dikke regenbui op ons hoofd... Eenmaal in het hotel aangekkomen bleken we een rpima kamer te hebben. En nog een voordeel: ze waren vergeten om de kosten van Jo er niet bij te rekenen. Typisch geval van je mond houden!

Na snel de tassen op de bedden gegooid te hebben, liepen we weer terug naar de metro. Want ja, er moesten natuurlijk wel stieltjes gescoord worden! Gelukkig hadden we thuis al opgezocht waar de dichtsbijzijnde Wilkinson zat. Die was dan ook snel gevonden. En gelukkig konden we de stoeltjes en plaids snel vinden. Daarna nog even naar de 99pence winkel om het nodige voedsel in te slaan en we waren er helemaal klaar voor! Voor het diner kozen we voor de Pizzahut.

Daarna richting hotel. De wekker zou om 3 uur gaan, dus we besloten lekker in bed te gaan liggen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kon het niet laten om het forum in de gaten te houden en ja hoor, daar had je de ellende al... Het bleek dat er niet ivernacht mocht worden bij de O2-arena. De mensen die er al waren, kregen een bandje met een nummer en moesten de volgende ochtend tussen 8 en 9 terugkomen. Nou daar hoefden we niet lang over na te denken! Hup in de kleren en richting de O2. Daar aangekomen kregen we inderdaad een bandje met een nummer. Het goede nieuws was dat we nu veel langer konden slapen en ook nog eens rustig ontbijten in het hotel de volgende ochtend! Met een gerust hart deden we ons best om een paar uur te slapen.

Dinsdag 8 juli 2014
Na een paar uur geslapen te hebben, ging de wekker om half zeven. De poncho's konden in het hotel blijven, want de koudste uren waren ten slotte al voorbij! Na een goed ontbijt vertrokken we naar de O2. Daar had zich buiten een rij gevormd van mede-fans. We stonden nog niet op nummer, dus dat was rustig afwachten. We hadden gisteravond tenslotte een briefje met instructies van de beveiliging mee gekregen, dus dat moest goed komen.
Om negen uur gingen we, onder begeleiding van de beveiliging, naar binnen. Alles bij de O2 is namelijk overdekt! Goed geregeld! Eenmaal binnen moesten we nog een klein half uurtje wachten. Vervolgens werden we per 20 geroepen en in een rij gezet. Daarna een voor een naar binnen. Er werden twee rijen gevormd: een rij voor inner pit en een rij voor general admission. Wat een goede organisatie! Zouden ze overal moeten doen.

Mij werd al wel duidelijk dat een plekje helemaal vooraan er niet in zou zitten. Maakte allemaal niets uit, de organisatie was zo goed, dat ik dat er graag voor over had!
En daar begon het lange wachten. Gelukkig hadden we genoeg te doen: boekje lezen, puzzeltje maken, foto's maken, naar alle mensen kijken, lachen om die gekke Engelsen voor ons in de rij, af en toe de rij uit om wat eten of drinken te halen. Je begrijpt, we kwamen de dag goed door!

Om ongeveer half zes begonnen ze met het scannen van de kaartjes. Geen gestress, gewoon lekker in de rij blijven zitten, dan komen ze vanzelf langs. Heerlijk! Robbie's vader kwam ook nog even langs om te kijken hoe alles verliep;)

Om half zeven gingen de deuren open. Hier ook geen geduw en geren, dat werd ons wel heel duidelijk gemaakt door de beveiliging. En zo gebeurde het dat we allemaal rustig naar binnen liepen en we op rij twee in het midden eindigden. Helemaal goed!

Omdat het nog rustig was, besloot ik wat te eten te halen. Ik kon het niet in mijn eentje in een keer meenemen, maar dat was geen probleem. Dan loopt er toch gewoon even iemand van het personeel mee? Helemaal goed, wat een service.

Om even over acht uur was het dan zover: the man himself got on stage! Heerlijk om er weer bij te zijn en zo dichtbij! Het concert was wederom fantastisch. We hebben allemaal genoten.

Na het concert liepen we rustig naar het hotel. Na nog een drankje gingen we snel ons bedje in. Morgen moesten we namelijk de toerist uithangen!

Woensdag 9 juli 2014
Na een paar uurtjes slapen, sleepten we onszelf het bed uit om acht uur. Na het ontbijt liepen we richting metro, om vervolgens bij Covent Garden uit te stappen. We waren nog niet geheel wakker, dus eerst maar eens het terras opzoeken. Terwijl we berichten kregen dat het in Nederland wel herfst leek, scheen bij ons de zon en was het heerlijk warm. Niets mis mee!

Na het terras besloten we om naar het Hard Rock Cafe te lopen. Dan zie je tenslotte meer van Londen dan dat je met de metro gaat! En zo kwamen door het theaterdistrict, de M&M-store en door een van de rijkste straten van Londen (Park Lane). Na wat souvenirs te hebbben gekocht bij het Hard Rock Cafe liepen we richting Oxfordstreet. Ondertussen deden de voeten behoorlijk pijn en we moesten (oh nee, mochten) die avond nogmaals naar het concert. Dus besloten we in een pub een broodje te eten en vervolgens richting de O2 te gaan. Ook daar scheen de zon en dus zochten we snel een plekje uit de wind op het terras op. Heerlijk zitten en mensen kijken!

Om een uur of vijf liepen we naar binnen om ergens een hapje te gaan eten. We waren net op tijd, want bij Armidillo konden we gelijk gaan zitten, terwijl het een klein half uur later in de rij staan geblazen was voor de mensen. Na een prima diner konden we er weer tegenaan en rond half zeven liepen we richting de ingang. Daar aangekomen gingen de deuren net open. Voordat we allemaal door de hekjes waren, waren we een half uurtje verder. Bij de ingang ontstond nog wat commotie, omdat de beveiliging vond dat we onze inner pitbandjes van de dag ervoor af moesten doen. Balen! Op ons gemak liepen we de arena in en eindigden op rij zes. Niet verkeerd!

Het concert was wederom geweldig. Wel anders om niet helemaal vooraan te staan, maar ook wel eens leuk om de show van iets verder mee te maken. Maar volgende keer alleen maar inner pit...

Na het concert snel richting het hotel om de laatste minuten van de halve finale mee te pikken. Die we kansloos verloren op strafschoppen.... Helaas, maar de gedachte aan het concert hadden bij mij de overhand, dus ik had er niet zo veel last van gelukkig.

Donderdag 10 juli 2014
Na wederom een veel te korte na ht, was het vandaag tijd om naar huis te gaan. De rit naar het vliegveld verliep zeer soepel en voorspoedig, dus we hadden genoeg tijd om nog te lunchen en de laatste ponden uit te geven.

Ook de vliegreis zelf ging prima en zo kwamen we rond half vijf Nederlandse tijd aan op Schiphol.

Wat een geweldige dagen hebben we gehad! Het was zeer gezellig en ook vermoeiend. Hopelijk hoeven we niet te lang te wachten voordat Robbie weer gaat touren!